WŁADYSŁAW ŻUK

Urodził się 7 października 1919 roku w Warszawie, w jednej z kamienic przy ulicy Piwnej 39. Ukończył szkołę powszechną, rozpoczął naukę w technikum samochodowym. Trafił na Pawiak 16 kwietnia 1940 roku. Po trzech latach pobytu na Pawiaku Władysław Żuk został wraz z kilkudziesięcioma więźniami wepchnięty do bydlęcych wagonów, które ruszyły w kierunku Oświęcimia. 18 lutego 1944 roku, przyjechał do Ebensee filii Mauthausen – Gusen położonego na terenie Austrii.
Po wyzwoleniu Władysław Żuk został w Ebensee. Listy pisane do rodziny w Polsce wracały bez odpowiedzi. Postanowił pozostać w Austrii. W Wielkanoc 1946 roku odbył się ślub z Josefiną Kasberger. Swoją pracę zawodową rozpoczął w firmie budowlanej, współpracującą z zakładami Solvay. Potem pracował w rafinerii, w betoniarni, w zakładach metalowych w Altmünster.
Władysław Żuk dzielił się swoimi wspomnieniami z młodzieżą, odwiedzającą miejsca pamięci w Ebensee i Muzeum Historii Współczesnej, w którym gromadzone są materiały z historii Austrii, Ebensee i regionu Salzkammergut. Odwiedzają je uczniowie z Austrii, ale także Polacy, Włosi, Francuzi.
W wieku 79 lat Władysław Żuk ponownie się ożenił. Jego wybranką została zawiercianka – Teodozja Caban. Ślub odbył się 19 czerwca 1999 roku. Zimą mieszkał w Zawierciu, a latem w Ebensee. Miał – jak zwykł mawiać – dwie Ojczyzny. Od 2009 roku zamieszkał na stałe w Zawierciu.
Współpracował z Ambasadą Polską w Wiedniu. Burmistrz Ebensee przyznał mu Złoty Medal Zasłużonego dla Kultury i Historii Ebensee. Otrzymał wiele podziękowań i wyróżnień za swoją działalność. W dowód uznania przez władze miejskie Władysław Żuk został w 2011 roku Honorowym Obywatelem Miasta Zawiercia.

Władysław Żuk o swoich więziennych i obozowych przeżyciach opowiadał kolejnym pokoleniom. Będąc naocznym świadkiem najtragiczniejszych wydarzeń w historii Europy i Świata oraz więźniem Pawiaku, Oświęcimia, Mauthausen i Ebensee, pielęgnował polską historię w Austrii, dbał o polski cmentarz i o to, by pamięć o ludziach, którzy oddali swe życie za wolność i pokój, nie zginęła.