Seminarium na 100 lat

Z okazji 100 – rocznicy urodzin Wiktora Weintrauba w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie odbyło się seminarium na temat życia i twórczości tego wielkiego znawcy języka i literatury słowiańskiej. W seminarium wzięła udział zastępca prezydenta miasta Barbara Łada, która przybliżyła słuchaczom historię Zawiercia, rodzinnego miasta Weintrauba.

Żona Ewelina Weintraub po raz pierwszy odwiedziła Zawiercie w tym roku. Jak powiedziała - chciała poznać rodzinne miasto męża, do którego po wyjeździe już nigdy nie wrócił.

Wiktor Weintraub (1908 – 1988)

Urodził się 10 kwietnia w Zawierciu, w rodzinie urzędnika spółdzielni pracowników zawierckich zakładów przemysłu włókienniczego Maurycego i Rebeki E. z Dobrzyńskich. W 1925 r. ukończył gimnazjum w Zawierciu. Studia polonistyczne odbył na UJ (magisterium – 1929, doktorat – 1930). W latach 1934 – 1937 przeniósł się do Warszawy, gdzie dzięki poparciu prof. S. Kota rozpoczął pracę w redakcji „Wiadomości Literackich” M. Grydzewskiego. W 1939 r. wyjechał na stypendium rządu francuskiego do Paryża, gdzie miał zająć się badaniami nad stosunkami kulturalnymi polsko – francuskimi w XVII w.
We wrześniu 1939 r. z falą uchodźców udał się na Wschód, najpierw do Kut, skąd wraz z żoną Anną z Tenenbaumów (lekarzem medycyny, zm. 1967 r.) próbował przedostać się do Rumunii, potem do Lwowa, ostatecznie do Zdołbunowa, gdzie zarabiał na utrzymanie jako mierniczy. W 1941 r. znalazł się na posiołku pod Uralem, skąd udało mu się przenieść do Moskwy. S. Kot powołał go na stanowisko urzędnika biura prasowego Ambasady Polskiej w Kujbyszewie. Od 1943 do 1945 r. wraz z m.in. W. Broniewskim, G. Herlingiem – Grudzińskim redagował wydawany przez Armię Polską w Palestynie dwutygodnik „W Drodze”. W Londynie spędził lata 1945 – 1950, gdzie pracował głównie jako urzędnik polskiego Ministerstwa Informacji oraz dziennikarz „Wiadomości” i „The Polish Fortnightly Review”. W 1950 r. Weintraubowie przenieśli się do Stanów Zjednoczonych. Weintraub został wykładowcą języków i literatury słowiańskiej w Harvard University (Cambridge, Mass.), gdzie w 1954 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, w 1959 r. profesora zwyczajnego. W 1971 r., już będąc na emeryturze, został profesorem ufundowanej przez Fundację A. Jurzykowskiego katedry polonistyki na Harvard University. W 1974 r. ożenił się powtórnie z dr romanistyki Marią Eweliną z Żółtowskich. Od 1953 r. zasiadał w redakcji „Harvard Slavica Studiem”. Zmarł 14 lipca 1988 r.

Twórczość:
Styl Jana Kochanowskiego (1932), Blaski i nędze dziejów życia prof. Tarlego (1948), Prądy i zagadnienia kulturalne w ZSSR (1949), The Poetry od Adam Mickiewicz (1954), Literatur as Prophecy (1959), Profecja i profesura (1975), Rzecz czarnoleska (1977), Od Reya do Boya (1977).