
Redakcja
Nowa
Obchody Dnia Przedszkolaka
29
wrz
2023
Więcej
Przejdź do menu głównego.
Przejdź do treści.
Przejdź do wyszukiwarki.
Uruchom wysoki kontrast.
Uruchom wersję tekstową.
Skróty klawiszowe:
Strona wykorzystuje pliki cookies.
Dowiedz się więcej...
Wysoki kontrast.
Wysoki kontrast.
Oficjalna strona internetowa Urzędu Miejskiego w Zawierciu. Strona wyposażona w automatycznego lektora treści. Usługa lektora dostępna jest z poziomu poszczególnych podstron.
Wersja dla niesłyszących.
Seminarium na 100 lat
Z okazji 100 – rocznicy urodzin Wiktora Weintrauba w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie odbyło się seminarium na temat życia i twórczości tego wielkiego znawcy języka i literatury słowiańskiej. W seminarium wzięła udział zastępca prezydenta miasta Barbara Łada, która przybliżyła słuchaczom historię Zawiercia, rodzinnego miasta Weintrauba.
Żona Ewelina Weintraub po raz pierwszy odwiedziła Zawiercie w tym roku. Jak powiedziała - chciała poznać rodzinne miasto męża, do którego po wyjeździe już nigdy nie wrócił.
Wiktor Weintraub (1908 – 1988)
Urodził się 10 kwietnia w Zawierciu, w rodzinie urzędnika spółdzielni pracowników zawierckich zakładów przemysłu włókienniczego Maurycego i Rebeki E. z Dobrzyńskich. W 1925 r. ukończył gimnazjum w Zawierciu. Studia polonistyczne odbył na UJ (magisterium – 1929, doktorat – 1930). W latach 1934 – 1937 przeniósł się do Warszawy, gdzie dzięki poparciu prof. S. Kota rozpoczął pracę w redakcji „Wiadomości Literackich” M. Grydzewskiego. W 1939 r. wyjechał na stypendium rządu francuskiego do Paryża, gdzie miał zająć się badaniami nad stosunkami kulturalnymi polsko – francuskimi w XVII w.
We wrześniu 1939 r. z falą uchodźców udał się na Wschód, najpierw do Kut, skąd wraz z żoną Anną z Tenenbaumów (lekarzem medycyny, zm. 1967 r.) próbował przedostać się do Rumunii, potem do Lwowa, ostatecznie do Zdołbunowa, gdzie zarabiał na utrzymanie jako mierniczy. W 1941 r. znalazł się na posiołku pod Uralem, skąd udało mu się przenieść do Moskwy. S. Kot powołał go na stanowisko urzędnika biura prasowego Ambasady Polskiej w Kujbyszewie. Od 1943 do 1945 r. wraz z m.in. W. Broniewskim, G. Herlingiem – Grudzińskim redagował wydawany przez Armię Polską w Palestynie dwutygodnik „W Drodze”. W Londynie spędził lata 1945 – 1950, gdzie pracował głównie jako urzędnik polskiego Ministerstwa Informacji oraz dziennikarz „Wiadomości” i „The Polish Fortnightly Review”. W 1950 r. Weintraubowie przenieśli się do Stanów Zjednoczonych. Weintraub został wykładowcą języków i literatury słowiańskiej w Harvard University (Cambridge, Mass.), gdzie w 1954 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, w 1959 r. profesora zwyczajnego. W 1971 r., już będąc na emeryturze, został profesorem ufundowanej przez Fundację A. Jurzykowskiego katedry polonistyki na Harvard University. W 1974 r. ożenił się powtórnie z dr romanistyki Marią Eweliną z Żółtowskich. Od 1953 r. zasiadał w redakcji „Harvard Slavica Studiem”. Zmarł 14 lipca 1988 r.
Twórczość:
Styl Jana Kochanowskiego (1932), Blaski i nędze dziejów życia prof. Tarlego (1948), Prądy i zagadnienia kulturalne w ZSSR (1949), The Poetry od Adam Mickiewicz (1954), Literatur as Prophecy (1959), Profecja i profesura (1975), Rzecz czarnoleska (1977), Od Reya do Boya (1977).
Redakcja
Nowa
29
wrz
2023
Więcej
Redakcja
Nowa
28
wrz
2023
Więcej
Redakcja
Nowa
26
wrz
2023
Więcej
Redakcja
Nowa
26
wrz
2023
Więcej
Redakcja
Nowa
26
wrz
2023
Więcej
Redakcja
Nowa
21
wrz
2023
Więcej
Przewiń stronę na samą górę.
Wyszukaj na stronie
Twoja przeglądarka internetowa, bądź system operacyjny, nie wspierają lektora w polskiej wersji językowej.