Przypominamy, że zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 788) w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również  w odległości do 100 m od granicy lasu zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności zabrania się:

- rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego;

- korzystania z otwartego płomienia;

- wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.

Ponadto na podstawie art. 124 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 142 z późn. zm.) wypalanie łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów jest zabronione.

Informujemy również, że zgodnie z przepisami ustawy o ochronie przyrody, a także kodeksu wykroczeń, za wypalanie traw grozi kara aresztu albo grzywna, nawet do 5000 zł.

Pożary są szczególnie dotkliwe w lasach. Zwracamy uwagę, że zmorą pożarową jest wiosenne wypalanie traw. W społeczeństwie pokutuje mit, że ogień jest najtańszym środkiem do zwalczania chwastów.

Pożary są głównym i najniebezpieczniejszym zagrożeniem dla naszych lasów. Ogień doszczętnie niszczy trwające od wieków działanie przyrody. Po pożarze las odradza się przez dziesiątki lat. Współczynnik zagrożenia pożarowego polskich lasów należy do najwyższych w Europie! 

W okresie największego zagrożenia pożarowego, tj. od kwietnia do października, często wystarczy iskra, aby spłonęło kilkadziesiąt hektarów lasów. Ludzie odpowiadają za powstanie ponad 90% pożarów lasów: wczesnowiosenne wypalanie roślinności, umyślne podpalenia, nieostrożność i bezmyślność.

foto: http://www.stoppozaromtraw.pl