Zabronienie jest wypalanie łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów. W społeczeństwie wciąż pokutuje mit, że ogień jest najtańszym środkiem zwalczającym chwasty.

Ogień nie tylko zabija żyjące w trawie zwierzęta i mikroorganizmy, ale także wyjaławia ziemię. W pożarze ginie mikroflora i mikrofauna, które ożywiają glebę.

Każdy pożar wywołuje niekorzystne skutki. Powoduje powstawanie dymów zawierających tlenki siarki, węgla, azotu oraz związki rakotwórcze, a także stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.

Pożary są głównym i najniebezpieczniejszym zagrożeniem dla naszych lasów. Ogień doszczętnie niszczy trwające od wieków działanie przyrody. Po pożarze las odradza się przez dziesiątki lat.

Współczynnik zagrożenia pożarowego polskich lasów należy do najwyższych w Europie. W okresie największego zagrożenia pożarowego, tj. od kwietnia  do października, często wystarczy iskra, aby spłonęło kilkadziesiąt hektarów lasów. Ludzie odpowiadają za powstanie ponad 90% pożarów lasów. Od kilku lat leśnicy obserwują ciągły wzrost liczby pożarów na skutek przerzutów ognia z łąk i pastwisk. Zjawisko to szczególnie obserwowane jest wiosną.

Informujemy również, że zgodnie z przepisami Ustawy o Ochronie Przyrody, a także Kodeksu Wykroczeń, za wypalanie traw grozi kara aresztu albo grzywna, nawet do 5000 zł. W przypadku, gdy ogień niebezpiecznie się rozprzestrzeni i zagrozi zdrowiu lub życiu ludzi, albo budynkom, można trafić do więzienia nawet na 10 lat.