W Miejskim Ośrodku Kultury „Centrum” im. Adama Mickiewicza w Zawierciu 1 lipca zebrała się na uroczystym posiedzeniu Rada Miejska, by w ten sposób uczcić setną rocznicę nadania Zawierciu praw miejskich.

Posiedzenie poprzedziło włączenie syren alarmowych, które w samo południe obwieściły mieszkańcom setne urodziny Zawiercia oraz prawykonanie „Fanfar dla Zawiercia”, które specjalnie na tę okazję skomponował Maciej Bałenkowski.

Podczas sesji radni jednomyślnie podjęli uchwałę w sprawie nadania rondu przy ulicach gen. Władysława Sikorskiego, Romana Dmowskiego i Pomorskiej nazwy: „Rondo 100-lecia Zawiercia”.

Uroczystą sesję uświetnił fragment inscenizacji posiedzenia Rady Miasta z 1915 roku oraz Koncert Reprezentacyjnego Zespołu Pieśni i Tańca „Zawiercie”. Życzenia mieszkańcom Zawiercia, na ręce prezydenta Witolda Grima, złożyła 100-letnia mieszkanka powiatu – rówieśniczka naszego miasta - pani Anna Miśkiewicz, która razem ze starostą Krzysztofem Wroną podarował Zawierciu obraz z motywem anioła, który ma czuwać nad Zawierciem.

Na uroczystym posiedzeniu przewodniczący Rady Miejskiej Paweł Kaziród przypomniał także najważniejsze momenty z historii naszego miasta:

Na przełomie XIX i XX wieku utrwaliły się dwie nazwy Zawiercia: Zawiercie Duże – rozmieszczone wokół drogi biegnącej do Poręby i Zawiercie Małe – położone po prawej stronie Warty, przy drodze wiodącej do Marciszowa. Pod względem administracyjnym Zawiercie Małe było wsią – gromadą przynależną do gminy Kromołów. Funkcje administracyjne w Zawierciu pełnili sołtysi w ramach samorządu gminnego.

Rozwój Zawiercia nieodłącznie związany był z biegnącą przez miasto Koleją Warszawsko - Wiedeńską oraz rozbudowaną siecią dróg bitych. 1 grudnia 1847 roku przez Zawiercie po raz pierwszy przejechał pociąg. W ten sposób otwarto planowany ruch z Częstochowy do Ząbkowic linią jednotorową. Ruch kolejowy dwutorowy z Koluszek do Ząbkowic uruchomiono w 1881. Spowodowało to rozwój ruchu pasażerskiego i towarowego. Stacja i dworzec II klasy zostały uruchomione w 1890 roku, a w kwietniu 1914 roku został oddany do użytku obecny dworzec kolejowy – przypomniał przewodniczący Rady Miejskiej.

Rolę w rozwoju Zawiercia odegrały zakłady i przedsiębiorstwa metalowe, takie jak m.in. „Ernest Erbe”, „Ferrum”, „Ułan”, „Sambor i Krawczyk”, „Poręba” koło Zawiercia, „Liniarnia”, „Jan Mecner”, Fabryka Opakowań Blaszanych, „Suchy Element Elektryczny”, i uruchomiona w 1901 Huta Zawiercie. W latach I wojny światowej ponad 30-tysięczna osada fabryczna Zawiercie posiadała okazały dworzec kolejowy, liczne fabryki oraz zakłady pracy, nie miała jednak praw i struktury miejskiej.

Prawa miejskie Zawiercie uzyskało 1 lipca 1915. W latach 1919-1939 Zawiercie nadal było miastem przemysłowym. W 1939 roku Zawiercie włączone zostało do III Rzeszy i przemianowane w 1941 roku na Warthenau. Okres po II wojnie światowej to okres rozwoju miasta. W kwietniu i maju 1945 roku produkcję podjęły fabryki „Poręba” i „Ferrum”, w czerwcu uruchomiono Hutę Szkła, w lutym 1945 roku hutę „Zawiercie”. Zapoczątkowana w 1989 roku transformacja ustrojowa zmieniła system gospodarowania i zarządzania zakładami pracy, przedsiębiorstwami. Zostały utworzone firmy i przedsiębiorstwa, m.in. „Awbud”, „Bodeko”, „Królmet”, „Szczęsny-Zjawiony”. Przekazano z budżetu miasta środki finansowe dla Spółdzielni Mieszkaniowej „Hutnik” w Zawierciu na realizację infrastruktury i zagospodarowanie terenu osiedla „Argentyna”. Rozpoczęto również realizację zadania inwestycyjnego „Kosowska Niwa”.

W tych czasach powstało kilka budynków mieszkalnych komunalnych, obiektów sportowych jak: basen kryty przy Gimnazjum Nr 3, hala sportowa mieszcząca się w pobliżu ulic Wierzbowej i Blanowskiej i wiele innych inwestycji. Od 1998 roku miasto jest stolicą powiatu zawierciańskiego.